25 FEBRUARI 1991. - Wet betreffende de aansprakelijkheid voor produkten met gebreken. (NOTA : Raadpleging van vroegere versies vanaf 22-03-1991 en tekstbijwerking tot 08-05-2007)
Art. 1-16
Artikel 1. De producent is aansprakelijk voor de schade veroorzaakt door een gebrek in zijn produkt.
Art.2. Onder produkt wordt, in de zin van deze wet, verstaan elk lichamelijk roerend goed, ook indien het een bestanddeel vormt van een ander roerend of onroerend goed, of indien het door bestemming onroerend is geworden.
Onder produkt wordt in de zin van deze wet ook elektriciteit verstaan.
(derde lid opgeheven) <W 2000-12-12/32, art. 3, 002; Inwerkingtreding : 29-12-2000>
Art.3. Onder " producent " wordt in de zin van deze wet verstaan de fabrikant van een eindprodukt, de fabrikant van een onderdeel van een eindprodukt, de fabrikant of de producent van een grondstof, alsmede eenieder die zich als fabrikant of producent aandient door zijn naam, zijn merk of een ander herkenningsteken op het produkt aan te brengen.
Art.4. § 1. Onverminderd de aansprakelijkheid van de producent, wordt eenieder die, in het kader van zijn economische werkzaamheden, een produkt in de Europese Gemeenschap invoert, met het oogmerk het te verkopen of het gebruik ervan aan derden over te dragen, in de zin van deze wet als producent beschouwd; zijn aansprakelijkheid is dezelfde als die van de producent.
§ 2. De leverancier van het produkt dat de schade heeft veroorzaakt, wordt als producent beschouwd wanneer :
1° ingeval het produkt vervaardigd is op het grondgebied van een Lid-Staat van de Europese Gemeenschap, niet kan worden vastgesteld wie de producent van het produkt is, tenzij de leverancier binnen een redelijke termijn aan het slachtoffer de identiteit meedeelt van de producent of van degene die hem het produkt heeft geleverd;
2° ingeval het produkt ingevoerd is in de Europese Gemeenschap, niet kan worden vastgesteld wie de invoerder van het produkt is, ook al is de naam van de producent aangegeven, tenzij de leverancier binnen een redelijke termijn aan het slachtoffer de identiteit meedeelt van de invoerder of van degene die hem het produkt heeft geleverd.
Art.5. In de zin van deze wet is een produkt gebrekkig wanneer het niet de veiligheid biedt die men gerechtigd is te verwachten, alle omstandigheden in aanmerking genomen, met name :
a) de presentatie van het produkt;
b) het normaal of redelijkerwijze voorzienbaar gebruik van het produkt;
c) het tijdstip waarop het produkt in het verkeer is gebracht.
Een produkt mag niet als gebrekkig worden beschouwd uitsluitend omdat er nadien een beter produkt in het verkeer is gebracht.
Art.6. Onder " in het verkeer brengen " wordt, in de zin van deze wet, verstaan de eerste daad waaruit de bedoeling van de producent blijkt om aan het produkt de bestemming te verlenen die hij aan dat produkt geeft door overdracht aan derden of door gebruik ten behoeve van laatstgenoemden.
Art.7. Het bewijs van de schade, van het gebrek en van het oorzakelijk verband tussen het gebrek en de schade moet door de benadeelde worden geleverd.
Art.8. De producent is uit hoofde van deze wet aansprakelijk, tenzij hij bewijst :
a) dat hij het produkt niet in het verkeer heeft gebracht;
b) dat het, gelet op de omstandigheden, aannemelijk is dat het gebrek dat de schade heeft veroorzaakt, niet bestond op het tijdstip waarop hij het produkt in het verkeer heeft gebracht, dan wel dat het gebrek later is ontstaan;
c) dat het produkt noch voor de verkoop of voor enige andere vorm van verspreiding met een economisch doel van de producent is vervaardigd, noch vervaardigd of verspreid in het kader van de uitoefening van zijn beroep;
d) dat het gebrek een gevolg is van het feit dat het produkt in overeenstemming is met dwingende overheidsvoorschriften;
e) dat het op grond van de stand van de wetenschappelijke en technische kennis op het tijdstip waarop hij het produkt in het verkeer bracht, onmogelijk was het bestaan van het gebrek te ontdekken;
f) dat, wat de producent van een onderdeel of de producent van een grondstof betreft, het gebrek te wijten is aan het ontwerp van het produkt waarvan het onderdeel of de grondstof een bestanddeel vormt, dan wel aan de onderrichtingen die door de producent van dat produkt zijn verstrekt.
Art.9. Indien uit hoofde van deze wet verscheidene personen aansprakelijk zijn voor dezelfde schade, is elk van hen, onverminderd het regresrecht, hoofdelijk aansprakelijk.
Art.10. § 1. De aansprakelijkheid van de producent kan ten aanzien van het slachtoffer niet worden uitgesloten of beperkt bij overeenkomst.
§ 2. Zij kan worden uitgesloten of beperkt wanneer de schade wordt veroorzaakt, zowel door een gebrek in het produkt, als door schuld van het slachtoffer of van een persoon voor wie het slachtoffer verantwoordelijk is.
Onverminderd het regresrecht, wordt de aansprakelijkheid ten aanzien van het slachtoffer niet uitgesloten of beperkt wanneer de schade wordt veroorzaakt, zowel door een gebrek in het produkt, als door toedoen van derden.
Art.11. § 1. De schadeloosstelling die uit hoofde van deze wet kan worden bekomen, dekt de schade toegebracht aan personen, met inbegrip van morele schade en, onder voorbehoud van de hiernavolgende bepalingen, de schade toegebracht aan goederen.
§ 2. Schade toegebracht aan goederen levert alleen grond tot schadeloosstelling op indien de goederen gewoonlijk bestemd zijn voor gebruik of verbruik in de privésfeer en door het slachtoffer hoofdzakelijk zijn gebruikt voor gebruik of verbruik in de privésfeer.
Schade toegebracht aan het gebrekkig produkt levert geen grond tot schadeloosstelling op.
Schadeloosstelling voor schade toegebracht aan goederen is slechts verschuldigd onder aftrek van een franchise van (500 EUR). <KB 2000-07-20/58, art. 13, 003; Inwerkingtreding : 01-01-2002>
§ 3. De Koning kan het in paragraaf 2 bepaalde bedrag wijzigen teneinde het in overeenstemming te brengen met de besluiten die de Raad heeft vastgesteld met toepassing van artikel 18.2, van de richtlijn 85/374/EEG van 25 juli 1985 betreffende de onderlinge aanpassing van de wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen der Lid-Staten inzake de aansprakelijkheid voor produkten met gebreken.
Art.12. § 1. (Onverminderd artikel 2277ter van het Burgerlijk Wetboek vervalt het recht van het slachtoffer om van de producent schadevergoeding te bekomen uit hoofde van deze wet na een termijn van tien jaar, te rekenen van de dag waarop deze het product in het verkeer heeft gebracht, tenzij het slachtoffer gedurende die periode op grond van deze wet een gerechtelijke procedure heeft ingesteld.) <W 2007-04-25/38, art. 218, 004; Inwerkingtreding : 18-05-2007>
§ 2. (Onverminderd artikel 2277ter van het Burgerlijk Wetboek, verjaart de rechtsvordering ingesteld op grond van deze wet door verloop van drie jaar, te rekenen van de dag waarop hij er redelijkerwijs kennis van had moeten hebben.) <W 2007-04-25/38, art. 218, 004; Inwerkingtreding : 18-05-2007>
De bepalingen van het Burgerlijk Wetboek betreffende schorsing en stuiting van de verjaring zijn op die rechtsvorderingen van toepassing.
Art.13. Deze wet laat de rechten die het slachtoffer ontleent aan het recht inzake contractuele of buitencontractuele aansprakelijkheid onverlet.
Art.14. Uitkeringsgerechtigden uit hoofde van een regeling inzake sociale zekerheid, arbeidsongevallenvergoeding of beroepsziektenverzekering blijven, ook met betrekking tot schadeloosstelling voor schade die door deze wet wordt gedekt, onderworpen aan de wettelijke bepalingen betreffende bedoelde regeling.
In zoverre de schade niet wordt vergoed uit hoofde van een regeling bedoeld in het eerste lid, hebben die uitkeringsgerechtigden het recht, op grond van deze wet, schadevergoeding te vorderen, mits zij tegen de aansprakelijke persoon een vordering naar gemeen recht kunnen instellen.
De personen of instellingen die, op grond van de in het eerste lid genoemde regelingen, uitkeringen hebben gedaan aan hen die schade hebben geleden welke door deze wet wordt gedekt, of aan hun rechtverkrijgenden, kunnen overeenkomstig deze wet tegen de producent het regresrecht uitoefenen dat hun door die regelingen wordt toegekend.
Art.15. Deze wet is niet van toepassing op de vergoeding van schade gedekt door de wet van 22 juli 1985 betreffende de wettelijke aansprakelijkheid op het gebied van de kernenergie, alsmede door de ter uitvoering van die wet genomen besluiten.
Art. 16. Deze wet regelt de vergoeding van schade veroorzaakt door gebrekkige produkten die na haar inwerkingtreding in het verkeer zijn gebracht.